به من بیاموز ای مهربان ترین

پیشتر گفته شد که دانش در بین همگان پراکنده است .این حقیقت پایه و اساس سیستم بازار آزاد را تشکیل می دهد . با توجه به این حقیقت است که دیگر نمی توان پذیرفت که تعداد اندکی از افراد یک جامعه ( کارمندان دولت ) با دانش اندکی که در اختیار دارند، برای مردم تصمیم گیری کنند . مثلاّ برای میلیون ها قلم کالا و خدمات قیمت تعیین کنند. یا به جای مردم تصمیم بگیرند که چه کالاهایی را تولید کنند و  از هر کالا چه مقدار تولید کنندو یا چه کسانی و به چه مقدار از هر کالا مصرف کند . یا مردم چه اختراعات و نوآوری هایی را انجام دهند و یا در چه خانه هایی زندگی کنند یا چه خوراکی هایی را مصرف کنند . رنگ پوشاک ( لباس ) مورد استفاده هر کس چگونه باشد و میلیون ها تصمیم ریز و درشت دیگر که هر یک از ما همه روزه با آن سر و کار داریم . . بدیهی است که دولت نمی تواند نیازها و خواسته های مردم را درک کند و به جای آنها تصمیم گیری کند . به سخنی دیگر ، هنگامی که دولت در امور زندگی مردم دخالت می کند و به جای آنها تصمیم می گیرد باعث می شود نیازها و خواسته های مردم برآورده نشود و از دانش مردم برای بهبود زندگی  مردم استفاده نشود و در نتیجه از امکانات و داشته های موجود استفاده بهینه صورت نگیرد و مردم نتوانند استعدادهای خدادادی  خود را شکوفا کنند و در نتیجه فقیر و تنگدست خواهند شد .